10 September - 30 October 2022
'CARE FULL', Art Utrecht, Utrecht
Opening  10th of September
Finissage 30the of October

'Desert Island'

19 May - 13 July 2022
Kunstpreis FBZart Award

"Reality is a finger print" is winner of for the 'FBZ Special Award' in Bochum, Germany

Winner will be announced 30th of June 2022

A visit is possible by appointment. Registration: Tel: 0234-32-28178 (Mon-Tue from 4-6 p.m., Wed-Fri from 10 a.m.-12 p.m.)


PAST
23 September - 27 November 2021
Live From Rijks

Rijksakademie, Amsterdam, NL

150 Years of Artistic Practice
'Romeo
'

3 November 2019
finissage Reality en lezing Wouter Kusters
18 september 2019 - 03 november 2019
Reality

Beautiful Distress House, Amsterdam, NL
Solo exhibition 'Reality'

opening 18 september 19.00 - 22.00

Beautiful Distress House,
Ms. van Riemsdijkweg 41a
1033 RC Amsterdam

16 June 2018 - 23 Spetember 2018
Zomergasten
25 November 2017 - 7 January 2018
Beautiful Distress Kunstmanifestatie over waanzin

Group show by Beautiful Distress and Het Vijfde Seizoen at Nieuw Dakota

"Reality is a finger print"

23 November - 23 December 2017
Beautiful Distress Kunstmanifestatie over waanzin

Group show by Beautiful Distress and Het Vijfde Seizoen at De School

"It's cloudy inside"

Oktober 2016 -Januari 2017
Kings County Hospital

Artist in residence, Beautiful Distress, New York, USA

April 2016
Discovery Award 2016

‘Blue Hour’ got shortlisted for the LOOP Discovery Award.

29 November 2015 - 24 Januari 2016
Blue Hour

Bradwolff projects, Amsterdam, NL

'Blue Hour' is a collaboration with Merel Karhof

25th of April 2015
award

'Play within a play' has won the 'Honorable Mention Award' in the Experimental Short Competition at Nashville Film Festival (USA)

16 - 25 April 2015
Nashville Film Festival

Nashville, USA

'Play within a play'

21 - 30 December 2014
Donna E Liberta

Associazionne Culturale, Rome, IT

'Eye'

11 - 16 november 2014
Braunschweig International Film Festival

Braunschweig, DE

'Play within a play'

2 november 2014
Museumnacht - CineSonic

EYE, Amsterdam, NL

14 oktober 2014
uitkijk goes short

De UItkijk, Amsterdam, NL

17 July 2014
FEMINA

nternational Women's Film Festival, Rio de Janeiro, Brazil

'Play within a play'

29 March - 27 April 2014
Inner space/Outer space

Sign, Groningen, NL

'Inner Space/Outer Space'
Part of tour BNG Workspace project award 2012

11 February 2014
Best of the Fest: korte films van het International Film Festival Rotterdam

EYE, Amsterdam, NL

25 January 2014
Filmfestival rotterdam

Shorts 2014, Filmfestival Rotterdam, NL

22 September - 17 November 2013
KadS 2013

'Inner Space/Outer Space'
Part of tour BNG Workspace project award 2012

17 August 2013
HELD FESTIVAL
27 July 2013
WINNER OF SCREENGRAB NEW MEDIA ARTS AWARD
27 July - 14 August 2013
SCREENGRAB NEW MEDIA ART EXHIBITION

School of Creative Art’s eMerge Gallery, Australia

'Vessel'
Collaboration with Jasper van den Brink

15 February 2013 - 7 April 2013
14th VIDEONALE

Premiere video installation 'Vessel'. 'Vessel' is a collaboration with video artist Jasper van den Brink

2 December 2012 - 20 June 2013
PEOPLE CAN ONLY DEAL WITH FANTASY WHEN THEY ARE READY FOR IT. THE PAVILJOENS 2001-2012

Museum de Paviljoens, Almere

'Eye'

Play within a play
Hans den Hartog Jager

Soms duikt schoonheid op op de meest onverwachte plaatsen. In een kop koffie bijvoorbeeld, of in de kamer van een meisje in een gele jurk. In je eigen hoofd. Zo begint Yasmijn Karhofs korte film ‘Play within a play’ met de reflectie van de maan, maar we kunnen niet zien waarin die zich weerspiegelt. Op de achtergrond klinken vreemde, krekelachtige geluiden, ergens trilt een servies. Er raast een trein voorbij; de maan begint te draaien en te kolken en valt uiteen in zinderende lichtvlekken, zeker zo mooi als het oorspronkelijke beeld. Als toeschouwer ben je ondertussen je grip op de werkelijkheid al kwijt. Is dit een meertje? Nachtelijke lucht? Pas als de camera uitzoomt volgt een moment van desillusie – we zien slechts een tafel met een kopje koffie erop (Arabia, donkerblauw) waarin een plafondlamp (een simpel, kaal peertje) wordt weerspiegeld. Een donkere man in een koningsblauw hemd pakt een lepeltje en onwillekeurig denk je: Pas op de maan! Roer niet! Drink ‘m niet op! Blijkbaar heeft de niet-bestaande maan zich al in je hoofd genesteld. Kwetsbare schoonheid, waaraan je gehecht bent geraakt. De man roert. Drinkt.
Karhofs ‘Play within a play’, een drieluik, gaat voortdurend over dit soort spanning. Waar houdt de werkelijkheid op en begint de fantasie? Hoe kwetsbaar ben je, als je je aan schoonheid overgeeft? Het mooie is: niet alleen als toeschouwer word je geconfronteerd met deze vragen, ook de hoofdpersonen worstelen er onmiskenbaar mee. Naarmate de film vordert, naarmate je de film vaker bekijkt, wordt duidelijk dat voor de donkere man en de roodharige vrouw in deel twee en drie werkelijkheid en fantasie stevig door elkaar lopen. Dat werkt vooral mooi in het cruciale beeld van deel twee. Daarin zien we de vrouw voor het eerst: ze zit op de (hemelsblauwe) vloer van een kamer, gekleed in een felgele wijdvallende jurk (de zon!) – naast haar liggen een schapenvachtje (schapenwolk) en een boek dat is opgeslagen bij een foto van een vliegende meeuw. Het is een prachtig beeld, hemels, letterlijk, en het is moeilijk niet te geloven dat dit vooral niet mede is ontstaan doordat de vrouw zich volkomen heeft overgegeven aan de bijna lava-achtige zinderingen die te zien zijn in de kop misosoep in haar handen. Maar opnieuw sla je als toeschouwer aan het twijfelen. In wiens hoofd zit je eigenlijk: in dat van de vrouw, van de maker, van jezelf?
Je komt er niet uit. Maar dat wil je ook niet. Het beeld is te mooi.
Dat laatste is ook de grote kracht van deze film (die net zo goed ‘Play within a play within a play’ had kunnen heten): Karhof slingert iedereen, zowel hoofdpersonen als toeschouwer, voortdurend heen en weer tussen ideeën en emoties, net zo lang tot niemand meer weet waar ie staat. Wat is hier nog echt? En als het niet echt meer is, wat is het dan? Juist doordat je er als toeschouwer heel goed van wordt doordrongen dat deze verschillen de twee hoofdpersonen wel eens uit elkaar zouden kunnen drijven, ga je des te meer nadenken over de kracht van schoonheid. Daarmee biedt ‘Play within a play’ ook een krachtige hint naar het sublieme, het idee dat er vanuit gaat dat schoonheid zo groots en overweldigend kan zijn dat de menselijke geest zijn grip erop verliest. Misschien is dat wel wat er werkelijk gebeurt met Karhofs personages: voor hen is schoonheid zowel een intensivering van de werkelijkheid als een vlucht – en kunnen ze elkaar daar nog in vinden? Wie ‘Play within a play’ heeft gezien beseft dat schoonheid zowel kan vernietigen als verbinden. Dat heeft hij zojuist intensief ervaren.

Print text 'Play within a play'
Back to 'Play within a play'